Kapitał psychologiczny stanowi istotną rolę w budowaniu przewagi konkurencyjności a co istotne, jest plastyczną zmienną, podatną na rozwój. Jednym z komponentów kapitału psychologicznego jest rezyliencja (Resilience). Rozumiana jest jako odporność psychiczna (prężność), zdolność i umiejętność odbijania się od przeciwności i stawania się silniejszym po przezwyciężaniu negatywnych wydarzeń.
Rezyliencja to umiejętność adaptacji i przystosowania się do danej sytuacji. Jest miarą odporności w. trudnych. sytuacjach jak choroba, problemy w relacji czy turbulencje związane z nieoczekiwanymi kryzysami geopolitycznymi. Osoby z wysoką rezyliencją ą skuteczne i potrafią szybko pomóc sobie w powrocie po zmianie, zwłaszcza traumatycznych wydarzeniach. Rzadziej także. ulegają wypaleniu zawodowemu i wyczerpaniu emocjonalnemu.
Rezyliencja nie jest jednostajna, ale zależy od wielu czynników, w tym od genetyki, wychowania, doświadczeń zewnętrznych, osobowości i wsparcia społecznego. Może być także rozwijana i wzmacniana poprzez różne techniki i ćwiczenia. Takie jak trening umiejętności udziału sobie ze stresem, pozytywne wsparcie, rozwijanie zdolności interpersonalnych i budowanie wsparcia społecznego. Osoby, które wykazujące wysoką rezyliencję, są bardziej skuteczne i otwarte na zmiany. Łatwiej się adaptują do nowej sytuacji, a także mają większe szanse na pokonanie trudności w złożonej i trudnej sytuacji.
Ucząca się i zwinna organizacja posiada cechy rezylientnej kultury. W obliczu wyzwań i zmian zmienia strukturę organizacyjną, zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa. Zarządza poziomem stresu w firmie (bezpieczeństwo psychologiczne i mentalne, wsparcie tu i teraz). Buduje wspierające i silne zespoły, tworzy adaptacyjną, elastyczną organizację. Utrzymanie równowagi psychicznej w świetle wielkiej zmiennej w obecnej rzeczywistości wyzwań stawianych przez świat VUCA, staje się jedną z najbardziej pożądanych cech liderów, managerów ale także pracowników niższego szczebla, zwłaszcza front-workers, mający codzienną styczność z klientem.